Czarnogóra

Niewielkie państwo znajdujące się na Bałkanach, równocześnie w górach, jak i nad morzem. Czarnogóra jest przez nas coraz częściej wybierana jako docelowa destynacja wakacyjna. Nie ma się czemu dziwić, bo i turystów mniej niż w Chorwacji, a co za tym idzie, mniejszy tłok, a do tego ceny bardziej przystępne. Od razu dodam ciekawostkę, mianowicie Czarnogórcy nie czekali na dołączenie do UE, a z ich bankomatów wybierzemy tylko euro.

Opisywane państwo nadadriatyckie jest dość młodym tworem, bo dopiero 3 czerwca 2006, po wcześniejszym referendum, parlament proklamował niepodległość.

Powierzchnia całkowita Czarnogóry to zaledwie 13812 km2, a jej długość granic lądowych wynosi tyle, co podróż z Poznania do Warszawy i z powrotem, dokładnie 614 km. Ciekawe i zachęcające jest ukształtowanie granicy wodnej Morza Adriatyckiego, której długość wynosi 293,5 km.

Zarówno paliwo, jak i artykuły spożywcze są tańsze niż w Chorwacji, a plaże i klimaty niedoceniane. Przemierzyłem kilka lat temu ten górzysty kraj i uważam go za bezpieczny i godny polecenia. Przy odrobinie determinacji można nawet znaleźć kościół katolicki, by uczestniczyć w niedzielnej mszy świętej. Warto oczywiście pamiętać, że jeszcze niedawno dochodziło tu do konfliktów i nie wszystkie miejsca powinny być odwiedzane, bo jednak, co jest dodatkowym smaczkiem podróżowania, Czarnogóra pozostaje w jakimś stopniu krajem dzikim i jednocześnie egzotycznym.

Dopiero ostatnie lata pokazują, że buduje się tu nowe domy, hotele i asfaltowe drogi. Wciąż jednak nie wtargnął tu zalew komercji i globalizacji, co jest, w ciągu najbliższych lat, nieuniknione. Praktycznie rzecz ujmując warto tu przyjechać, by uciec od masowej turystyki, która mnie osobiście przytłacza.

Stolicą państwa jest Podgorica. Nie bardzo jest tu co zwiedzać i nie ma czego żałować, jeśli wykreśli się ją z planów podróżniczych. Za to takich miast jak Kotor czy Budva nie wolno ominąć. Otoczone murami, pełnymi starych kamieniczek i placów na pewno zaspokoją wybredne gusta przybywających gości.